Producent plastikowych komponentów dla przemysłu motoryzacyjnego Plastmotiv, chcąc zachować wysoką elastyczność organizacyjną, posiłkuje się pracownikami sezonowymi, dostarczanymi przez wyspecjalizowaną firmę outsourcingową. Model ten po kryzysie finansowym w 2008 roku zapewniał przedsiębiorstwu bezpieczeństwo w przypadku nieprzewidzianych wydarzeń, takich jak szczyt produkcyjny bądź nagły spadek zamówień. W związku z rozwojem biznesu i kolejnymi zamówieniami ze strony zagranicznych partnerów menedżerowie Plastmotivu zaczynają dostrzegać jednak minusy polityki kadrowej opierającej się głównie na specjalistach zewnętrznych. Okazuje się, że nie wszyscy z nich są wystarczająco zaangażowani w projekty, które mają kluczowe znaczenie dla Plastmotivu, a ci najlepsi odchodzą do konkurencji – umowa między partnerami nie umożliwia przejęcia najlepszych pracowników. Plastmotiv musi szybko pozyskać nowych ludzi, którzy mogliby pracować na dwie zmiany, aby sprostać wszystkim zobowiązaniom. Prezes zastanawia się, czy zrezygnować z usług firmy outsourcingowej, jeśli chodzi o najlepszych specjalistów, a jeżeli tak, to jak należy dostosować politykę kadrową firmy do nowych potrzeb.
Całość tekstu w raz z komentarzami znajdziesz tutaj: HBRP 07/2016
